یادداشت روز/ 4 گل برای خاموش ماندن منفی باف ها
اگر در کودکی کارتون گالیور را تماشا کرده باشید، حتماً کوتوله ای منفی باف به نام «گلام» را به یاد دارید که قبل از هر پیشامدی می گفت: «من می دونم، ما موفق نمیشیم». در فوتبال ملی ما، تفاوتی نمی کند مایلی کهن مربی باشد یا کی روش، «گلام» های زیادی وجود دارند که از همان ب بسم الله، آیه یاس می خوانند و برای اخراج مربی تیم ملی، شمارش معکوس راه می اندازند.
پیروزی 4-1 عصر سه شنبه تیم ملی مقابل اندونزی، لااقل دو فایده برای فوتبال ما داشت؛ اول اینکه استرس صعود در روز پایانی را از تیم ملی گرفت و در این سه ماه و نیمی که تا بازی با قطر وقت باقی مانده، آرامش را بر اردوی تیم ملی حکمفرما کرد و دیگر اینکه منفی باف ها را برای مدتی خاموش کرد تا مدام تکرار نکنند: «من می دونم، ما صعود نمی کنیم»
تیمی که کارلوس کی روش به مسابقات مقدماتی جام جهانی 2014 آورده، قطعاً بهترین تیم ملی تاریخ ایران نیست، بی عیب و ایراد هم نیست و قرار نیست که هیچ کس از روش بازی تیم ملی، تاکتیک ها و چینش نفرات انتقاد نکند، اما تجربه نشان داده آن هایی که به سبک «گلام» کارتون گالیور بدون ارائه هیچ راهکاری فقط غُر می زنند و منفی بافی می کنند، به فوتبال ملی ایران کمکی نمی کنند.
بعضی از کارشناسان در نقدهایشان چنان به تیم ملی نگاه می کنند که انگار تا پیش از این، سه بار فاتح جام جهانی بوده ایم و در مرحله بعدی مقدماتی هم باید با آلمان و هلند همگروه شویم. کسی انتظار ندارد تیم ملی با کی روش مدعی قهرمانی جام جهانی باشد، فارغ از بلند پروازی های کودکانه، همین که همراه با ژاپن، کره جنوبی و استرالیا، یکی از چهار تیم برتر آسیا باشیم و با نگاهی حسرت بار شاهد رقابت بقیه تیم ها در جام جهانی 2014 نباشیم، ما را بس!
